Doldurup içini beyaz kefenin cansýz korkularla Külfetini dostlarým taþýr omuzlarda Biz olabilme gayretini göstermeyen kadavralar Þimdi mahcubiyetin esaretin de kývranýr
A/damlarým vardý dili güzâr dostane Dostlarým vardý izine rastlanamayan uzaklarda Uzaklar ki yýllanýr hasret y/azdýrýr, þarap t/adýnda Yýllarsa bedeni dostlarý adamlýðý alýr sorgusuz hepten
Yaralar var dost sarmadýkça geçmez Ataþ var küllenmez naçar yürek y/anmadýkça Yel var poyraz esmedikçe serinletmez yarýnlarý Birde iyi gün dostu var yalnýzlýðýnda uzaðýmca seven
Yürek tenceresinde kaynayýp demlensin acýlar Gün batmadan yenilere illâki derman olur sarýlýr Ziyan etmedim yüreðimi kir dolsa da ayazda Terki diyar etmedim dönüp vursa da dost bizi
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.