On sekiz mart sabahý
Uyandý bin dokuz yüz on beþ
Toplanmýþ kirli ittifak göz dikmiþ vatanýma
Daha balkan harbinin kanarken yaralarý
Yanaþtý kýyýlara bir/leþmiþ haçlý çapulcularý
On beþinde yiðitler akýn akýn geliyor
‘’ Mermi yoksa süngü tak, yürü Mehmedim’’ diyor
Söyle var mýdýr tarihte bir eþi daha paþam
Kurban diye baþýna kýna yakýlan insan?
Þu Ýngiliz’ler bilmez vatan namustur bizde
Bismillah dedi suya Nusret mayýn gemisi
Asâ-i Musa gibi vurdu küfrün baþýna
Yer yerinden oynadý yarýldý sanki deniz
Yirmi altý mayýnla bir donanmalar çöker mi?
Bin Anzak bin Hindu olsa tek bir Seyit eder mi?
Bu mukaddes þafaðý baþýma taç ederim
Korku nedir ki paþam ölüm benim neferim
Ne kadar övünsen az þaný emsâlsiz ordu
Yerde kýzýl kýyâmet, gökten ceset yaðýyor
Þahâdet þerbetini içerken binlercesi
Çanakkale tarihe güneþ gibi doðuyor
Görmen lazýmdý ama!
Anlatmak dile kolay
Ýndirmedi sancaðý elli yedinci alay
Dirisi ne ki paþam ölüsü yettim diyor
Adým baþý þühedâ kalkmýþta cenk ediyor.
Erzulum’lu Sivas’lý Edirne’li ve Kars’lý
Doðudan, batýdan kuzeyden ve güneyden
Bir olup birlik olup koyun koyuna yattýlar
Türk’ü Kürd’ü Çerkez’i hepsi sýrt sýrta verdi
Eðer kimse kalmasa ebâbiller inerdi
Var mýdýr söyle paþam
Var mýdýr böyle kutlu bir iman
Kendi cenâzesinin safýnda namaz kýlan
Çelikten kale oldu taþ ve toprak tabyalar
Yýðýn yýðýn þehitler arþa doðru uçtular
Ekmek yok, su yok, ilaç nerede
Yokluk düþmandan büyük
Uyuma Çanakkale’m uyku haramdýr sana
Bir avuç toprak verin ekmek yerine bana.
Yemek nedir ki paþam sen bize tüfek getir
‘‘Ya ölüm ya istiklal’’ yaramý hafifletir.
Ey bu vatan uðruna canýný siper eden!
Öpüp bassam baðrýma kan gülü gömleðini
Sana bir bedel biçmek söyle kimin haddine
Tarih vücuda gelse sýrtýnda taþýr seni
Çanakkale’m seninle nesiller gurur duysun
Aslan kendi adýna baþka bir isim bulsun
Asýrlar geçse bile silemem hafýzamdan
Yüz yýl nedir ki paþam bin yýl geçse unutmam.