Bir mevsim-i hazândý ki, bað perîþân, gül perîþân, Öylesi bir nâr-ý sevdâ, kor perîþân, kül perîþân... Firakýyla o cânânýn,vurgun yemiþ gönül baðý Hasret yakmýþ tüm ezhârý, gözüm fersiz, dil perîþân...
Bir ümittir; tahassürle geçen demler olmaz hebâ, Belki bir gün, bir müjdeyle esiverip bâd-ý sabâ Gül kokusu gibi gelip, gülüþüyle ol dil rubâ Gamzesiyle kýlýverir, o perîþân gönlü z’iþân...
Ýþte o dem, bülbül sesi sarýverir seherleri, Kuru dallar, donanýrlar pembe, beyaz baharlarý, Bir de cânân âyân etse sinesinden güherleri, Ýþte o dem, dil þâd olur, fersiz kalmýþ gözüm rahþân...