gece yanılsamaları

fersiz bakýþlarýyla yüzümü avuçlayan
bir cellat gölgesi gece
daðýnýk vücudumu tek eksende toplayan ise
zamanda çýktýðým arsýz yolculuðum
kalbimi tembihleyip verirken bir emanetçiye
kendimden de vazgeçiyorum
hayatýn labirent yoksulluðunda
yalnýzlýðýma soyunup
kalabalýklara diþ gösteriyorum
sevdanýn yanýk kokusunu unutup
sokak dolusu içime konuþlanan
gün artýðý sis kokusuna tenezzül ediyorum
hayatýn sadist senaryolarýnda ezber ediyorum acýyý
ruhsuz bir aktörden farksýz oynuyorum bu oyunu
hücreye kapatýlmýþ kendimle
özgür býrakýlmýþ kendisizliðimin arasýnda
ilmek ilmek dokuyorum yaþamý
unutmak ile vazgeçmenin sýnýr çizgisinde
ardýþýk akýl tutulmalarý birikiyor zihnimde
övgüye deðer bulduðum bir ölümü tac edip baþýma
bu mahsenin penceresiz bir köþesinde
ziyan ediyorum asýlsýzlýðýmý
toplayýn þimdi tüm yargýçlarý
gecenin kefeni üzerimde iken
bu zorba yaþamak sevdasý
tam da bu þiirden tutuklanmalý
..

- Abdullah Cemek



Sosyal Medyada Paylaşın: