CAN ÇİÇEĞİM
Ten güneþe hasret gözlerim sana
Sanma uzaktan uzaða yaþanýr böyle bir sevda
Nice coðrafyalar aþsa da aþklar
Haritalar üzerinde kuþ bakýþý yaþanmaz hiçbir aþk
Sýnýrlarý belirli bölgelere girmesin diye kaçak sevdalar
Dikenli tellerle þeritler çekiliyor
Aþk dikenli tellerde kýpkýrmýzý akýyor
Ve bil ki can çiçeðim
Eski hikayelerdeki gibi
Þimdilerde kimse sevdasýndan ölmüyor
Hem uzaktan uzaða canla ve baþla
Uzun uzadýya kimse sevilmiyor
Topraðýnda biten bir aðaç olmalýydým
Ya da topraðýna düþen bir damla yaðmur
Gül yüzünü gölgeleyen zülüflerin olmalýydým
Minik adýmlarýnla eteðine sýçrattýðýn bir parça çamur
Gözlerim deðmeli her daim mahmur gözlerine
Nefesin yüzümde hoyratça gezinmeli
Baþýný yaslayacaðýn bir omuz bakýndýðýnda
Bitmeliyim yamacýnda
Ve sýrt vermeliyim her defasýnda sana
Ruhun kasýldýðýnda
Yok iþte böyle hasretle olmuyor
Bu ömürde baharla birlikte güller soluyor
Acýnasý günlere açýyorum gözlerimi
Soframa sancýlar diziliyor
Ne var ki can çiçeðim
Eski hikayelerdeki gibi
Þimdilerde kimse sevdasýndan ölmüyor
Vuslatý olmayan sevdalara yelken açýnca insan
Kendini koca bir dað sanýyor
Kapýlýnca aþkýn amansýz girdabýna
O koca dað elenip küle dönüyor
Kavuþmalar olmayýnca
Çilenin kapýsýna kuruluyor aþk
Hasret büyüdükçe büyüyor
Yüzüne demli gölgeler iniyor
Kirpiklerinden süzülüyor damlalar
Batarken nazlý yarin yokluðu cana
Azaba yurt oluyor haneler
Ne büsbütün çýldýrýyor atan kalpler
Ne de sükuta eriyor gönüller
Böyle uzaktan uzaða yaþanmýyor iþte sevdalar
Gözlerin ýþýmýyor kalbine düþmüyor cemreler
Gülmeyi unutuyor insan
En büyük dostun oluyor
Ýçinde açan dermansýz yaran
Onsuz gün soluyor ufukta
Bu eþsiz cihan zindan oluyor
Ne var ki can çiçeðim
Eski hikayelerdeki gibi
Þimdilerde kimse sevdasýndan ölmüyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.