EY GÖNÜL

Adam olmayacaksýn sen ey gönül
Þeytana kýzýnca bozuyorsun orucu
Kýyamet kopsa verdiðin kararýndan
Bilirim kat’iyen etmezsin rücu
Ardýnda býraktýðýn periþan yüzleri
Lal olan dilleri ,kýrýlan kalpleri
Görmezden gelmek týynetinde var
Her güzelin kusuru endamýnda
Senin ruhun yüreðin gibi taþtan duvar
Zýrhýnda açtýrmazsýn küçük bir gedik
Anlamadýn gülüm biz zor olaný sevdik

Söz dinlemez iþ bilmez
Haþarý bir çocuk gibisin ey gönül
Dibini görmeden yaþýyorsun ömrünü
Hatýrla her gün
Ölüm birgün bulacak bizi
Girmeden topraðýn sýcak koynuna
Deðsin yeniden gözlerimiz
Buluþsun ellerimiz
Kýrýlmasýn hassas kalplerimiz
Sesim korkutmasýn bu kadar seni
Yazýk bu endiþe kýsa keser neþeni
Korkularýnla son bulacak bu savurgan hayat
Ömrümüz bitti
Ne var ki adam olmadýn sen gönlüm, heyhat!

Þimdi kendinden emin
Maðrur bir komutansýn ey gönül
Bütün savaþlardan muzaffer ayrýlan
Dünya parmaklarýna dolanan tespih gibi
Dönüp duruyor
Bakýþlarýn kýlýcýn ýslýðýndan keskin
Sevdalý yürekleri ikiye ayýrýyor
Sakýn ha yitirmeyesin dirayetini
Bir kez daha bulamazsýn bu okkalý asaletini
Yüzüme kapattýðýn bütün kapýlarý
Açmaya mecalim yok
Ýnzivaya çekiliyorum
Çok yoruldum ardýn sýra koþmaktan
Vazgeçme sen ey gönül
Çelik çomak oynamaktan
Hayde rastgele
Takýlýr ser hoþun biri yýlan dilli oltana…





Sosyal Medyada Paylaşın: