Maviyle...
belki bir yýldýz ya da güneþ deðilim ama
pervasýz bir rüzgarým ve deli deli esip
fütursuz bir yaðmur gibi yaðabilirim boz/kýrlarýna
ben ki en yüksekten yuvarlanmýþým cehennemin ta dibine
ne yana dönsem yüzümü alevler sarmýþ
tutuþmuþum kaç kere saçlarýmdan týrnak diplerime
sayýsýz gemiyi uðurlamýþým limanlardan
sayýsýz treni karþýlamýþým istasyonlarda
sokak lambasýnýn yanmadýðý yerlerde
gözlerimle aydýnlatmýþým yarin gül cemalini
çiðnenmiþim hiç hesapsýz
ve çiðnemiþim yeri gelince gerektigince
hiç bitmeyen bir roman gibi yazýlmýþým, çizilmiþim, yýrtýlmýþým yok yere
ve sen bunca yaþanmýþlýðýmý yok sayýp
bana sunduðun yokluðundan
varlýðýný dileniyorsun ey sevgili
bak þu merdivenlerin heybetine hele bi
bak þu daðlarýn azametine
kim çýkabilmiþ ki týrmanmadan, yorulmadan en yücesine
bilmez misin ki?
bir kadýnýn çehresi devrimin sokaklarýný adýmlamaktýr
ve bilmez misin ki
en büyük emekçilik sevgi iþçiligidir
yoksul bir kasabanýn taþlý kaldýrýmlarýnda yalpalýyorum her sabah
ve balýkçý kayýklarýnýn iyotla karýþýk kokusu sýzýyor çok uzaklardan burnuma
her gördüðüm kargayý martý sanýyorum
ve her çam aðacýndan kozalak deðil akasyalar, leylaklar, yaban gülleri topluyorum
dalýnda kirazý görebilmek için çocukluðumdan bir pencere açýp
resmediyorum en kallavisinden pastel boyalarla
ve sonra da toplayýp hapur hupur yiyorum onlarý yalancýktan da olsa iþtahla
ben diyorum be adam ben!
hayatýn tam içinden geliyorum
ya yaþamak demiþim ya da ölmek!
tanýmamýþým mecazýnda griyi
bilmemiþim siyah ve beyazdan baþka renk
ama tüm bunlara raðmen
Deniz ve gök arasý büyük bir aþka boyamýþým tüm dünyayý
birini karnýmda büyütmüþüm
birini kalbimde
ama ikisini de ayný aþk
ayný inanç, ayný direnç ve renkle sevmiþim
maviyle...
söylesene senin rengin ne?
01:00/09.03.2015/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.