Bin yýllýk vataným giderken elden,
Milletim çok yoksul, ayak yalýndý...
Sanmayýn bu vatan yedi düvelden;
Kutularla Dolar verip alýndý...
Haçlýyla, güçlüyle, hain batýyla,
Bu çaresiz millet tek hayatýyla…
Bir büyük liderin beyaz atýyla;
Göðsünü düþmana gerip alýndý...
Ýçerde, dýþarda doluyken tuzak!
Görünse de zafer bizden çok uzak!
Kanýný bayraða yaparak bezek;
Þehitlik katýna erip alýndý...
Baþkomutan verdi savaþa yönü!
Sakarya, Acýkýr sonra Ýnönü...
Ýzmir, dokuz eylül sonbahar günü;
Düþmaný yerlere serip alýndý...
Kadýný, erkeði, yaþlýsý, genci;
Düþmanlar yolcuydu, Türklerse hancý!
Olmazý oldurdu, Ýslam inancý;
Ölmeden topraða girip alýndý...
Son Haçlý seferi, Ýstiklal harbi!
Düþmanla bir oldu þarký ve garbý...
Bu millet öyle sert vurdu ki darbý;
Küffarýn defterin dürüp alýndý...
El ele vermiþ tüm düþmana karþý,
Türk’ün sesi yardý yedi kat arþý...
"Ýzmir’in daðlarý çiçekli" marþý;
Düþmanýn alnýna vurup alýndý...
Ey bu vatan için þehit olan er!
Cennete ulaþtýn çýktýðýn sefer!
Anne, baba, gelin, komutan, nefer;
Topraðý birlikte sarýp alýndý...
Fýþkýrýyorsa ki, þüheda yerden;
Ýstiklali için geçti Türk serden…
Kanýndan bayraða geçen renklerden
Geçmiþin hesabý sorup alýndý…
Antalya-2015/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.