YARINLAR NEYİME...

Yitip gitti yine ne varsa derinden
Ne varsa ezelden miras.
Saf kan mizaçlar, yankýsýz telaþlar
Sevincin çaðrýsý çalýnýr uzaklardan.
Mutluluk nedense düþmez payýma
Kýrýlgan bir belirteç olsa da
Þu isyan bastýrdýðým
Sýðýntý ve kesif o yalnýzlýk
Emsalsiz sýðmaz iken yere göðe.

Sanrýlar dünden yadigar
Çalýntý düþler çocukluktan
Yarýnlar kavuþulasý
Çok çok uzaðýmda.

Çekip gitmek en kolayý belki de
Belki de karýþmak kayýplara
Hiç var olmamýþcasýna,
Ne çýkar demeli zaman zaman
Yadsýyamadýðým kadar
Ne mi gelir elden
Belki de susup sýðýnmalý
Sýðýnýp dayamalýyým baþýmý
O soðuk duvarlara.

Ilýk bir esinti nihayetinde
Dokunan yüreðe
Soðuk ve sýradan o minval
Esir düþmüþ iken zamana.

Zihniyetin muhteviyatý nasýl da derin
Hicap edilesi tüm söylemler
Savlarý duyumlarýn
Adlarý insanlarýn
Ne fark eder bugün var yarýn yoksam.

Doðmadým belki de
Ölüm neyime.
Sustum susalý
Körelmedim mi nezdinde.
Dipsiz bir kuyuda saklý yarýnlarým
Görmez oldu gözlerim
Karanlýða hapsolduðumdan beri.
Doðmamýþ düþlerim yitip gitti
Ölü sevinçlere hapsoldu hüznüm
Yarýnlar neyime...


Sosyal Medyada Paylaşın: