Tanrı'da Ağladı!
Þimdi yalýn ayak mezarlýklarý geziyorum, belki þiir yazmayý öðretecek ölü bir þair’le tanýþýrým diye!
***
Ben sana yanýma otur dedim,
Sen kalktýn, hâyâllerime oturdun!
Yine mi Mavzer’in Kýzý,
Yine mi geldik dalgýnlýða?
Bakma öyle tanýmazmýþ gibi,
Þaþkýnlýkla geldim sana
þaþkýnlýkla karþýlasana!
Ortak bir cümle bulalým artýk birbirimize,
‘Ölemedik gitti’ ihtimalleri býrakalým bir köþeye.
Aðzýmýzdan çýkan her kelime de,
Bir adým daha uzaklaþtýk birbirimize,
Susmayý bilmedik /susturmayý bilemedik.
Aðla!
Yol yordam bilenler gitti güneþin doðumuna,
Bir biz eksiktik kervanda!
Aðladým,
Ve Hatýrladým!
Bu Son hata!
1)
Bu sokaðýn bodrum katýnda savaþ sesleri geliyor Mavzer’in Kýzý!
Umursamak istemezdim oysa,
Çýðlýklar arasýnda tanýdýk bir ses duymasaydým eðer!
Benim kendimle savaþým bana yetiyordu oysa!
Ellerim cebimde dolaþýrken sokaklarda,
Bir seni zikrediyordum,
Bir de seni…
Duysana artýk Mavzer’in Kýzý!
Ben ‘Eyvâhlar Makamýndan’ sesleniyorum sana,
Sen ‘Hamd Makamýndan’ dinlesene.
Bildiðim ne kadar ‘iyi temenniler’ varsa hepsi senden yana,
Cehennemde hazýrlanmýþ âh’larý hiç bilmesene!
En rahat uykularý sahiplen þimdi,
Koþma bir daha fýrtýnalý kâbus’lara,
Sana yakýþacak rüzgârlar bul / yaðmurlar bul
Sana yakýþacak yollar bul / çocuklar bul.
2)
Yine bir gün veya her gün, ya da ne fark eder sensiz bir gün;
Kalabalýðýn karþýsýnda oturmuþ düþüncelerimi beyaz mendile atýlan bozuk para karþýlýðý satýyordum.
Hatýrladým! O gün,
Cuma gün, günlerden bir gün, benim için sýradan bir gün, kalabalýk için hayýrlý gün.
Sensiz hayrýný göremediðim gün;
‘Nereye gidiyorsunuz’ dedim,
‘Af dilemeye’ dediler,
‘Af ettiniz mi’ dedim,
‘Kimi’ dediler,
‘Kendinizi’ dedim,
Güldüler o gün!
Yüzünde cenneti taþýyan takvâ ehlileri nerede?
Doðduðum evden beri karþýlaþamadýk,
Ne diyelim; belki bir gün.
Kalbimin çürüdüðünü bende biliyorum,
Elinden gelse beni zindanlara atacaðýný biliyorum, Çok az dinle beni;
Bedenim leþ olmadan söyleyemiyorum!
Farkediyorum, bizim hikayemiz ülke gündemini etkilemez. Ekonomiye de bir zararý olmaz. Mavzer’in Kýzý, ‘böyle þiir de yazýlmaz’
Dediðini de biliyorum!
Okumazsan ‘ayakkabý boyacýsý’ olursun diye korkuturdu babam, okumadým, Boyacý da olmadým. Keþke siyah boyalarým olsaydý, boyalý ellerimle sana bir gül alsaydým.
Tamam kýzma!
Þiir yazamadýðýmý bende biliyorum.
3)
Dediler ki; ‘Dalgýnlýðýn sebebi ne’
Dedim ki; ‘Dargýn deðilim kimseye’
Ayýklarýn dünyasýndan kovulmuþ bir sarhoþtum kime ne?
Gideceðim tek yer çamurlu topraðýn yedi kat dibi, elimde hiç koklanmamýþ saçýnýn teli!
Paçalarýmý sývazlayýp yaðmurun toplantýsýna katýlmaktý niyetim!
Sinirimden güldürmeselerdi beni.
Dediler ki; ‘Nereye gidiyorsun’
Dedim ki; ‘Gittim ki ben’
Kalplerindeki kin’lerini ekmek arasý yapanlarýn sofrasýndan kovulmuþtum ben.
4)
Kalbim bir gecede ihtiyarladý,
akþam ezaný okunurken perdeleri kapatýyordum en son gençliðimde!
Artýk ihtiyar kalbim kaldýrmýyor ayrýlýk küfürlerine!
Oturup aðladým bir kitabýn dizlerinde,
Cümleleriyle baþýmý okþadý, kokusuyla nefes almamý saðladý.
Kalk ayaða ‘bak geldi’ dedi!
Kalktým baktým,
Serapmýþ!
Kimse gelmemiþ,
Sokaða gelen de olmamýþ,
Þehir’e gelende olmamýþ,
Ben anladým, o anlamadý!
Hissettim,
Benimle birlikte Tanrý da Aðladý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.