Fikriye!
Önümüze hikaye’ler getirdiler,
Gözlerimizin içine bile bakmadan;
‘Buna inanacaksýnýz’ dediler!
I.
‘Ayrýlmak zor’ diyorsun Fikriye,
Âh bilmiyorsun ‘kavuþamamak’ daha da zor…
Sýrtýný nereye dayasan gelir alýrlar Fikriye,
Ellerinde ‘kin’ tohumcuklarýyla gülerler hep yüzüne.
Dönüpte âh’lar çekme geçmiþe þimdi Fikriye.
Evini temiz tut,
Bir gün gelirler, koþa koþa kaçanlar!
Sen çayý hep hazýr tut Fikriye.
Bizim yara’larýmýz da yazýlsýn artýk reçetelere,
Çocuklar kazýsýn yara’mýzdaki kabuklarý,
Acý, hiç bu kadar güzel olmazdý o zaman Fikriye.
‘Sen niye susmayý tercih ettin’ diye soracaksýn,
Ýçimde avaz avaz baðýraný hiç tanýmayacaksýn!
Aldýrmadým Suskunluðuma,
Aldýrmadým Susanlara…
Beni bekleyecek zaman’ýn yoktu ki senin Fikriye,
Þarkýlara sürgün ettin beni,
Öykülere hapsettin.
Söylemek istedim sana,
Reçel’den kalp yapmýþtým,
Kahretsin, kýzamýyorum sana
Ne mutlu sana!
Sana rüyâ biriktirdim, rüyâ’larýmdan kalan,
Dua’lar besteledim hep seninle ilgili,
‘Amin’ demeni ne çok istedim Fikriye.
Artýk parkta oynayan çocuklara duyursunlar Fikriye,
Biz Yenildik!
Ben Yenildim!
Artýk tutsak deðilsin Fikriye,
Dilediðin kadar sevebilirsin!
Seninle birlikte þiir okuyamadýk Fikriye,
Kavuþamadýk!
O an kavuþamadýk,
Meðer birbirimize ancak bu kadar kavuþamayabilirmiþiz!
Kitap’ý sende kaldý vuslat’ýn,
Kitapsýzlýðý bende…
II.
Kötü hikayelerle sardýlar etrafýmý Fikriye,
Yanlarýnda ‘öyle biri yok’ demeler getirdiler!
Kendilerine ait ne kadar korku varsa beni onlarla korkuttular,
Bana ait ne kadar gülümseme varsa onlarý alýp da gittiler Fikriye.
Hâyâllerime oturdular izinsiz,
Biraz oturup kalkarýz dediler.
Kitaplarýmý sorguya çektiler,
Kötü kötü baktýlar Fikriye
‘Öyle biri yok’ dediler!
Beni, senin taa yakýnýna attýlar.
Duydun mu?
‘Öyle biri yok’ dediler…
Ben hangi kent’e gitsem sen hep geldin Fikriye
Sen nereye gitsen ben hep bekledim…
El etek öpen aþklarýn kýyýsýnda senin saflýðýna sýðýndým,
Topraklý yollar da aradým hep seni,
Tozu dumana kattým da,
Seni bana katamadým.
Mutluluðu soruyorlar bana þimdi,
Üç beþ kitap okuyan akýl sürüsü!
Seninle olabilme ihtimalini anlatmaya zorlanýyorum!
Paylaþtýkca artan tek þey ‘kin’ diyorum,
Bana inanmýyorlar Fikriye
Darýlacaksýn bana ama öyle!
Gel Fikriye,
Biraz telaþ olsun hayatýmda,
Biraz heyecan,
Biraz huzur!
Göz göze geldiðimiz ilk günü unuttum artýk Fikriye,
Þimdi ben ne hakla aynada kendime bakarým!
Sokak köpeðiyle birlikte son kez seslendik içime; Cevap veren olmadý Fikriye!
Sanki bir ömür boyu yüzüme bakacakmýþsýn gibi kalktýðým sabahlarýn hâyâl kýrýklýðýndan kurtar beni Fikriye,
Elinde sýcak ekmekle bir sabah çal kapýmý,
‘Öyle biri yok’ diyenleri çaðýralým akþam yemeðine,
Bir gece Fikriye, Bir gece gel de,
Ben de artýk ölmekten korkayým!
Geçip gidiyorum kendimden Fikriye,
Nerden baþlayacaksýn diye sorarsan eðer;
Unutmaktan baþlamýycam Fikriye,
Beni inanmadýðým yollara sürecekler Fikriye,
Ve inanmadýðým aþklara,
Tek baþýma,
Sensiz sürgünlere sürecekler!
‘Öyle biri var mý?’ diye soran yabancýlarýn sofrasýna diz kýrmak zorunda kalacaðým.
‘Hep neden yenildim biliyor musunuz’ diye soracaðým onlara Fikriye,
Bu kez ben soracaðým!
‘Biz galibiyeti hep sevdiklerimize verdik’
Diyeceðim.
Biraz da sen ara beni Fikriye,
Ýnsanlarýn gerçekleri býraktýklarý yerdeyim,
Seninle ayrýlamadýðýmýz yerdeyim
Sanki bir ömür boyu yüzüme bakacakmýþ gibi,
Bir sabah elinde sýcak ekmekle çal kapýmý Fikriye o
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.