Sen yine yoksun ya!
Bu gece daha karanlýk
Ve…
Ýnadýna daha sessiz!
Ben yine mahkûm olsam da yalnýzlýða
Geceler yine koyu lacivert
Hep ayný zifiri karanlýk
Sadece bir fark var arada!
Dolunayla birlikte
Hüzünlü bir þeyler gizli bu gece de…
Düþünüyorum!
Soruyorum kendime: Acaba?
Acaba diyorum.
Rengim mi kararmýþ
Benzim mi solmuþ
Yoksa bana mý öyle geliyor
Yalnýzlýðým zifiri karanlýk gecede?
Peki, neden?
Bu gece neden suskun?
Her zamankinden neden daha farklý?
Hep bana mý esecek baharý yaþadýðýmý düþünürken
Hazan mevsiminde hüzün rüzgârlarý?
Estikçe kasýp kavuracak içimi…
Geceler özlemlerime kamçý vurur
Yaralarýmý azdýrýr kanatýr
Yüreðimi yakar kor ateþi hasretin
Bakýþlarým donuklaþýp odaklansa da bir noktaya
Görünürde hiçbir þey yokur boþlukta
Zifiri karanlýkta gülmeyi unuturum
Gecenin siyahý süzülürken gözlerimden
Yalnýzlýðýma isyan ederim…
Özlemlerin büyüdükçe büyür büyür
Sýðmam kabýma!
Hasretin kor ateþi düþünce yüreðine
Zifiri karanlýk gecelerde kaybolursun gözyaþlarýna set çekemezsin
Sevda ateþi yakmýþtýr bir kere sol yanýný
Elinden hiçbir þey gelmez
Gücün sadece aðlamaya yeter
Çaresiz kalýrsýn
Kim bilir, çaresizlikten
Aklýndan ölüm geçer, gözlerin tavana asýlý kaldýðýnda…
Her þeyimi seninle noktalamak
Biz olup hayatý paylaþmak isterken
Sen hiç olup çekip gitmeyi seçtin
Ben yollarýna güller döküp dönüþünü beklerken
Sen sonu olmayan dönülmeyecek yollarý seçtin
Ben zifiri karanlýk gecelerde soðuk yataðýmda için için aðlarken
Sen baþkalarýnýn sýcacýk yataðýnda hayat buldun...
Meðer benimkisi umutsuz bir sevdaymýþ
Kaçak yolcuymuþum yüreðinde
Pusulamý þaþýrýp rotamý kaybetmiþ
Sensizlikte kaybolmuþum
Zifiri karanlýk gecelerde…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
14.02.2015