MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yaşarken Ölmek
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU

Yaşarken Ölmek



Yüreðim gibi bulutlar da kabardý yine
Saðanak yaðmur sokaklarý ýslatýrken
Gözlerimden akan yaþlar da yaðmura inat
Yastýðýmý ýslatýr.
Sen gecenin bir vaktinde
Aklýma düþersin zamanlý zamansýz
Ne zaman dinecek gözyaþlarým
Aðlamaktan yoruldu gözlerim
Ne zaman sevgiyle bakacak sana
Yüzümü güldürecek misin?
Sabahlara kadar beklemelerim boþuna mý?
Gelmeyecek misin hiç…


Can kýrýklarýyla dolu yüreðimde
Buz hane açtým morg misali
Koyamadým içine seni…
Öldüremedim gönlümde yaþýyorsun.
Canýmdan bir parça oldun hep
Uðruna ölesim geldi,
Sen vardýn bedenimde canýma kýyamadým
Yüreðim buzhane gibi morg olsa da
Giremez adý sen olan ölüler…

Sensizliði hiç sevemedim
Bu þehir gibi
Yaðmurlarýný döker gözyaþý niyetine sokaklarýna
Senesi geldi bak!
Yüreðimdeki yara kabuk baðlamaz
Kanadýkça kanar…
Kan revan gözyaþlarým yastýðýmý kýrmýzýya boyar…


Sensiz bu þehir çok soðuk
Üþüyorum, üþüdükçe aðlarým sensizliðe
Ýçimi ýsýtamaz sensiz hiçbir þey
Sýcaklýðýný yitirmiþ her þey
Sen yoksun ya! Bahar gelmez buralara
Çiçekler açmaz, don fena vurur sensiz bu þehri
Yüreðim buzhane oldu, her yer don
Ama sen içimdesin ölmedin!


Uyuyamam sensiz gecelerde
Loþ odam, birde tek ayaðý kýrýk masam
Yazarým sana içimden geldiðince
Cesaret edemem göndermeye
Elimde kalýr sana yazdýðým boynu bükük þiirler
Birde… Birde buz tutmuþ yüreðim
Ama sen yoksun içinde…


Hep seni düþündüm uzun karanlýk gecelerde
Varlýðýmý, varlýðýnla açýkladým,
Hayalinle avundum…
Oysa sen!
Sen sýrlarýný ve anýlarýný da heybene doldurup
Beni terk ettin, gizlice gittin.
Bak mevsimler deðiþti,
Yine yaðmurlar yaðdý bu þehrin sokaklarýna
Yuvalarýna kuþlar döndü
Sen hala dönmedin, yoksun bu þehirde…

Kim bilir? Belki hiç sevmedin
Sevseydin terk etmez gitmezdin.
Bak ilk yaðmur da yaðdý bu gece
Gökyüzü dayanamadý çaresizliðime, beraber aðladýk
//Sen benden gittin gideli//
Hep aðladým, kahroldum…
Belki dönersin diye hep bekledim
Ayrýlýk peronundan kalkacak son otobüse de binmedim…


Sebepsiz yere terk ediþin, içimi acýttý
Yaþayan ölü oldum.
Ama sen bende hiç ölmedin
Öldüremedim içimde ki seni
Nereden bilebilirdim?
Yüreðimde yaþaman, benim yaþarken
Her gün ölmem demekmiþ.
Ama unutma, hiç ölmedim ben
Çünkü sen yüreðimde yaþýyorsun
Ve ben ölmeyeceðim
Ýçimdeki sen…
Sen ben de ölmeyince…

//Yaþarken ölmek insana çok koyar//

Mustafa KARAAHMETOÐLU
16.12.2013

Þiirime ses olan deðerli kardeþim Bünyamin DEMÝREL’e teþekkür ederim.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.