Ah Şu Saray Merakı!
Halkýn dilinde Saray, ‘’Bu ne zarafet diye’’.
Dara düþtü emekli, ‘’Bu ne garabet diye’’.
Bin odalý Saray’ýn ünü Dünya’yý aþtý,
Toplumda yüzde elli nefretle dolup taþtý.
Sözüm yok görkemine, deðmese bari nazar.
Ýnsanlar ruh hastasý selama bile kýzar.
Ah! Þu Saray meraký, Osmanlý’yý bitirdi.
Ülkemin insanlarý kardeþliði yitirdi.
‘’Kaçak yapýldý Saray’’, diye söylenir oldu.
Aklý karýþtý halkýn, her yan yalanla doldu.
Kim istemez Saray’ý, Dediler: ‘’Millet malý’’.
Sokak çocuklarýna burada yer açmalý.
Bir Saray’dýr sürüyor siyasetin dilinde,
Sendikasýz emekçi taþeronun elinde.
Saray’da oturmakla çözülmüyor sorunlar,
Býraktýk zor bir Ülke, küfredecek torunlar.
Saray yaptýk Baþkent’e yaklaþmak zor yanýna,
Ýþsiz kalma korkusu, dokunuyor kanýna.
Ak Saray konmuþ adý, Ülkemin ak yýldýzý,
Ýþlenir cinayetler ölür kadýný, kýzý.
Saygý deðer büyükler Saray söze bahane,
Sanýrým çok mutludur Ülkemdeki her hane!
Macit Saray’ý düþler, altýndýr kurna kolu,
Olsam der kapý kulu, budur aklýn tek yolu!
Mehmet Macit
23.02.2015
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.