İKİ SEVDALI KÖREBE

“þiir sevmek için, illa bir þair öldürmek gerekmiyor”

Okyanusa koþan nehirler gibiydik!
Akardýk ç(aðlayarak).
Korkusuz þelaleler gibi; En yüksekten, en derine dökülürdük.
Masumduk!
Bir o kadar günahkar…
Gün olur düzlüklerde salýnarak s(üzülürdük).

Nasýlda y(akýþýrdýk) aþka, nasýlda güz(eldik).

Senin d(illere) destan güzelliðin, benim boyumdan bü(yük) sevdam!
Bütün korkularýmýzdan arýnýp, mezarlýklarda seviþirdik.
Aþkýn g(özü) kördü…
Bizse iki sevdalý körebeydik.

Nasýl da benziyorduk birbirimize…
Ben kýrkýna merdiven dayamýþ bir çýnar!
Sen dallarý çiçeklenmiþ kiraz aðacý…
Aþkta çýt kýrýldým iki yufka yürek.
Kavgada, kýzýlca kýyamet iki savaþçý!

Birbirinin sesine hasret, iki kýrýk keman
Ýki çocuk ruhlu, asi!
Birbirinden korkan, iki kahraman!

En iyi dostta, en kötü düþmanda bizdik bize…

Bir baþkasý bize toz konduramazdý ama…
En acý sözlerle biz kendimizi y(aralardýk.)
Hassas terazilerimizde aþký tartar…
Kristal kadehler gibi çýt der, kýrýlýrdýk!

Rüzgarda açýk kalan pencereler gibi, biz hep bize çarpardýk.
Arabesk konserde kendini jiletleyen hapçýlar gibi...
Biz hep bizi acýtýrdýk!
Biz hep kendimizi kanatýrdýk.

Kaç kez kavga ettik?
Bir kez öpüþüp barýþmadan.
Kaç yüzyýl küs kaldýk?
Rakýyla su gibi birbirimize karýþmadan.

Her kavgada sanki ayrýlýðý sýnarken.
Sen az sevdin, ben çok sevdim derdine düþerken.
Severken ayrýlýk olmaz derkenn…
A y r ý l d ý k…!

Sonunda ayrýldýk sevgili!
Bir akrep nasýl zehirlerse kendini, sonun da kendimizi zehirledik.
Ceplerimizde hazýrdý veda cümleleri…
Ýkimiz de küfr eder gibi, birbirimize mutluluk diledik!

Bittik;
Matarda su gibi...
Ocakta ateþ gibi...
Alýnan son nefes gibi bittik!

El olduk!
Alkýþlar içinde ellerin olduk!
Birbirimize helalken, zehir zýkkým haram olduk!

Hiç bilmeyeceksin seni nasýl sevdiðimi!

O vurdum duymaz tavrýný...
Dudaðýnýn kenarýndaki gamzeyi...
Sýrtýndaki kedi patisi benleri bile sevdiðimi, hiç bilmeyeceksin.
Ucuz kuaförlerde uçuþan saçlarýný...
O romantik dudaklarýný nasýl sevdiðimi, hiç bilmeyeceksin…

Bilme sevgilim…
Bundan sonrada bilme…
Yokluðunda; Ne hallere düþtüðümü bilme.
Ölmüþüm kalmýþým, sen bunlarý düþünme.

Sevmiþim, sevmemiþim, önemseme!
Mutluyum diyorsunya…
Senin olsun bütün mutluluklar.
Gülümse sevgilim!
Hadi gülümse…

Sosyal Medyada Paylaşın: