býrak gözlerine tutunan sessizliði kýrýk aynalar avutsun kapýnýn arkasýna astýðýn kimsesizliðini giy de gel sen ýssýzlýðýný koy masaya ben yaralarýmý kim kimin ayazýnda üþümezse kazanýr…
sokak lambasýnýn kendini beðenmiþ ýþýðý yüzümüzü týrmalarken çaya bandýðýmýz çocukluðumuz her seferinde tükeniveriyor karnýmýz doymadan
’batsýn bu dünya’ deyip su alan gemilerimizi sýrtýmýza yüklerken, belimize çiviler çakýyor zaman ne afilli küfürler ediyoruz… ediyoruz da… yüzümüze bile bakmadan eteklerini savurarak ömrümüzden geçip giden umut denen o güzel kadýna da hepimiz aþýðýz…
yamalý bir düþte aðýr aksak debelenirken kendi gölgemizden ayrý düþüyoruz þimdi fragmaný kötü çekilmiþ bir filmin karýn tokluðuna çalýþan fügüranlarýyýz tek ganimetimiz yalnýzlýðýmýz o yüzdendir bize acýyaný deðil bizi acýtaný seviþimiz sevdik de dünyanýn kaç bucak olduðunu deðil vatansýz olduðumuzu öðrendik…
perde aralarýndan bizi dikizleyen romatizmalarý baþýndan aþkýn teyzeler hep var kirli yüzlerimize ters ters baksalar da bozuk paralarýmýzla merhamet satýn alabýliyoruz mahcubiyetimizin sýrtýný sývazlýyorlar… sývazlýyorlar da hiç geçmiyor sýrtýmýzdaki yara izleri
süslü caddelerin gençleri alýþ veriþe gidiyor biz o caddelere direniþe gocunmuyoruz pabucumuz yarým ama inancýmýz tam biliyoruz helal lokma bizi tok tutan… biliyoruz da lokmamýz da çilesiz geçmiyor boðazýmýzdan…
sen bakma özgürlük anýtýyla fotoðraf çektirenlere adamlýðýn son kalesi de düþtü kendimizi nüfus kaydýndan silip düþelim yollara ’dað baþýný duman almýþ’ vatanýmýz kalmamýþ ölelim arkadaþlar…
EzHeR Sosyal Medyada Paylaşın:
EzHeR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.