iki elimle tutup iki yanaðýný
son defa öper gibi
öpüyorum iki kaþýnýn arasýndan
kanadý kýrýk martýlar uçamýyor bakýþlarýmdan
ve ölemiyor
sevdiðini son defa göremeyen hastalar
soluk soluða kalýþýmdan!
naylondan çiçeklerim solmuþ vazosunda
plastikten seviyorumlar içiyorum kana kana
kezzap gibi deliyor ciðerimi
içime çektiðim her sigara!
bütün nedenleri, niçinleri, nasýllarý ve niyeleri
kurþuna dizmek istiyorum
henüz hiç yazýlmamýþ
“aðýr bir romanýn” yaralý yapraklarýnda
-bak güneþ açmýþ diyor içimdeki masum çocuk
halâ ve ýsrarla
sus diyorum o’na sus
bu defa sen karýþma!
ellerim üþüyor yine ve hiç sebepsiz
oysa alýþýðým ben nice ayazlara
ve daha nice kara kýþlara…
yer deðiþtiriyor evrende sanki her þey
bir varoluþa aykýrý gibi doðmak ve yaþamak
sarhoþ narâlarýmda
soluðum þarap kokuyor en kýrmýzýsýndan
oysa en son içtiðim kahvenin
acý tadý halâ damaðýmda
dimaðým bulanýk
künyem kayýp
sendeliyorum yalpalayan bacaklarýmýn üzerinde
düþersem, sakýn!
hayýr! sen sakýn elini uzatma!
ben çok defa kalktým ayaða tek baþýma
korkma! diyorum usulca içimdeki aðlayan çocuða
bir bulut geçiyor üzerimden
toz mavisi
ve yaðýyor yaðmur
tuz gibi keskin ve lacivert!
13:30/25.02.2015/Sev_tap