"Beni anla" diyen gözlerle baktým sana, Oysa sen býrak anlamayý, görmedin bile.. Ben inledikçe sen diye; Sen görmezden geldin her seferinde...
Sen düþerken kirpiklerimden, Yanaklarýmda asýlý kaldý söyleyemediklerim; Damla damla düþtüðünde dudaklarýma, Biraz daha azaldým, azalan yanýmdýn...
Yangýnlarýn elinde, ateþten gömlekler giydim; Ölçüsü olmayan bir dünyada, ölçüsüz sevdiðimdin; Sesleniþimi duymayaným, sus’larýmdýn benim...
Sen, bilinmezlerin ta kendisi; Sen, anlatýlmazlarýn bekçisi; Sen dedikçe artarken, Sen dedikçe azalandým sevgili...
Bilinmez adreslerde aradýn, Oysa gözlerinin içine bakýyordu gözlerim, Gözünün önündeydim de, görmeyi bilmedin; Sen, anlamayanýmdýn benim...
Þimdi; azalan yanýmla devam ediyorum hayata.. Bazen boðazýma dayanýyor sensizliðim; Baðýrasým geliyor avaz avaz.. Bir düðüm takýlýyor yüreðime; Avaz avaz sus’uyorum bende.. Bir gün diyorum, Bir gün anlayacaksýn sende..!
12/2011
byHaktan Sosyal Medyada Paylaşın:
byHaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.