kabir azabý çekiyor secdede diz çökmüþ azizeler . siyah pelerinlerini kan bürüyen siyonlar akrep yelkovan kýskacýnda an kaybediyor ayaklanýyor karanlýk gökyüzünü sarýnca günah tohumlarý uyan ruhum uyan ölülerin sýrtýnda neþter kesikleri kahýr kokuyor sokaklar
ah tanrým iþlenmemiþ kaðýdýn ne günahý var bu kara yazgýda umut peydahlanýyor inanç yaðmurunda zülmun içinde kývrandýkça yoksulluðun ayak sesleri ölüm perdesinden yumalým gözlerimizi öl ruhum öl ellerimde kaldý yosun tutan anýlar kor yüreklerde ölürken sübyan bedenler öl ruhum
kül tablasýna bastýrýlan nikotin kokusunda tanrýnýn sesine kulak ver. titrek mum alevinde çürüyen kara topraklarda yeþeren bir filizin aðzýna düþtü yoksuluk.. iðfale uðrayan gençlik örtüyor kimsesizliðini þehrin gardiyan bir suskunluk þimdi gökyüzü... diril ruhum diril dirilt yeni yetme düþleri
kýblegahý kara çarþaflarla örülü tenimin kerpiç yanýndan büstleri yýkýlmýþ heykel kenti yüreðimin iðfale uðrayan gecenin yosma karanlýðýnda sev ruhum sev yeniden doðmak için
çýðlýk sesleriyle susturulan ruhum ses ver ecel yolunda benliðime ölüm sana bahþedilmiþ bir nimet olsa da kýldan ince hançerli sözlerin keskinliðinde kan topluyor gözlerim yavaþ yavaþ dökülüyor aðýz çukuruna yaþlarým yabanileþen diþlerimle kesiyorum çürümeye yüz tutmuþ kalbimi aðzýmda çürük et kokusu diren ruhum diren
Remziye Taþ Sosyal Medyada Paylaşın:
remziye taş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.