bu zemherý gecelerde üþüyorum anne.. sakarlýk umutlarýmý paramparca edýyor.. yýldýzlar gökyüzünü terk ediyor yokluðunda .. özlüyorum sený annem .. hayatýn manasýný gidiþinle kaybetým teninin eþsýz kokusunu CENET BAHÇESINDE arýyorum þimdi sen gýttýn ya annem gülümün yapraklarý sýzladý
özlüyorum sený... ’cesedini sürüklüyorum gittiðim her yere ..’ gök görlüyor diz çöküyorum sensizliðin YOÐRULDUÐU yalnýzlýða. kirlenmiþ yýldýzlara asýyorum gözlerini gözlerim üþüyor anne
küllüðe savuruyorum hýncýmý ardýmsýra sýzlýyor sol yaným biliyor musun anne? senden sonra doðrulmadý hiç sýrtým her kapýnýn arkasýnda ismin yazýlýyor özledim bahar kokunu
özledým bir söz insana bu denli mi yabancý olur gözlerim seni arýyor her boþlukta avcumda imlasý bozuk haykýrýþlar peydahladým sensizlikten yüzümü avuçlarýma alýp aðlýyorum anne
bütün cümlelerim sana dökülüyor sýðýntý duruyor yüreðim bedenime kimliksizliðimi yüzüme vuruyor aynalar bir yaným sarp uçurum dünya fani her þey yalan
Remziye Taþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
remziye taş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.