Vakit tamam artik.. Milâdýný doldurmuþ günlerimin bir sonuna daha geldik, sessiz sessiz.. Sokak lambalarýnýn altýnda semâya deðil de, Âþýk olduðum kadýnýn bu binlerce yýla þahitlik etmiþ sisli gözlerine bakýyorum adeta, sessiz sessiz..
Gidiþime kýzmýþ olmalý ki, Yaðmur damlalarý deðil de, Sahipsiz oklar fýrlatýyor sanki yüzüme, sessiz sessiz..
Bilsem de geri dönüþümün yine sana olacaðýný, Bilsem de artýk eskisi kadar anlamý kalmadýðýný bu gözlerinin, Yine de kolay vazgeçilmiyor iþte böyle, sessiz sessiz..
Meçhule mi deðil mi bilmem ama, Artýk bir gemi kalkar bu limandan misali, En son ki gidiþimin ilk bakýþlarýdýr bu Þehr-i Ýstanbul’a, Ve sessiz sessiz gidiyorum þimdi bir baþka kadýnýn kollarýna.. Hoþça kal ilk sevdiðim..
YEO* 24.02.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus emre ORAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.