eðer rotasýný kaybettiyse kalbin bir kere inan ki rengini yitirmiþ mevsime dönüyor insan ................................................
her gece yeni bir gece doðururken kuçaðýma her hasret özlemle kavurur kendini baþtan sona ve aldýðým her soluk bana bir baþka azapken arafta duygularým daðýlýp duruyordu ortalýða
ve ben bir sigara daha yakardým gece ye inat gündüzü unutmuþ geceye güneþi hatýrlatan ve sigaramla birlikte elimi de yakardým varsýn olsun ben severken seni zaten yanmýþtým baþtan sona
unutma yar
zaman sustuðun yerde kaskatý kesilir derler zemherinin avuçlarýnda ölürken bütün aþklar ki ben kýraç topraklarýn bir serserisiyim þimdi ve her veda ayrý bir hançer darbesidir bana
ben gölgemle kavgalý olduðum o günden beri tualindeki renkler gibi solgunum her soluðumda ve ben ömrüm boyunca hiç sevmemiþtim gözlerinden gülümseyen kahve hareleri bu kadar
ki ben þimdilerde her zamankinden daha arsýzým içimde kýzýlca kýyamet kopsa kime kaç yazar haydi gel seninle sensizliðin þerefine içelim ve sen de yak bir sigara birlikte yanalým aþkla
þerefine içilecek sevda varsa eyvallah
Hasan Ýpek yirmi bir þubat ikibin on beþ Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.