kaskatý kesildim içime aðlamaktan
çizgi çizgi ezildim
ak bir tel býrakacaktým ömrüne
umudun neþesinde dirilmek diyordum
"sen"li cümleler kura kura
seni yaþatmak için zihnimde
sözü uzattýkça uzattým
sarý bir gecenin kapýsýndan
çýkýlýyordu sabaha
kaç hayal kurulup yýkýlýr bir gecede
tüm maðmur þehirler yerle bir
az kalsýn ben de durdukça yer’yüzünde
dünyalý olacaktým
içimde ritmini almamýþ bir þiir dolandý durdu
gezindiði yere mýsra dökerek
bir elif, ya ve vav’da soluklandým
ne çabuk unuttum
ben derviþ olacaktým
keçe hýrkamda bükülerek
ölüm arýnmak diyordum türlü kirlerden
tertemiz uykuya varmak
konmak ve çýkmak unutkan bir feraha
beynimi patlattý zihnimin yarýklarýnda donup kalan sorular
hayalinle baþ edemedim
elinde suç aleti gibi gönlüme doðrulmuþ sevdan var
yeþil mahkumiyetinden kurtulup
ýslak hüznün
toprakta bükülen pembe solucan gibi
son kez nefes aldým
koparýlsam kuyruðumdan
yaþayacaktým
oysa
baþýmý ezen bir taþýn altýnda kaldým
ne irem göründü gözüme
ne kevser dolsa tasýma
bir yudum alacaktým
dua döküldü kalbimden
bakýversen yüzüme
"bir seni istiyorum" cümlesine nokta olarak konacaktým
e.n.y. hazandaki akþam