þimdi ben eylül yüzlü bir çocuðun gözlerinde aklýyorum kendimi asi bir þubat soðukluðunda zemheriyi hiçe sayarak
ayazdan kalma duygularýmý sersem güneþin bakýþlarýna ýsýnýr mý? bilmem ki
aþk dudaðýnýn kývrýmlarýndan inerken yüreðime idama mahkum bir adamýn bakýþlarýndaydý sevgi ve hayallerim kanat çýrptýkça göðün deli maviliðine biliyordum ki aþk dolu yüreðime bu þehir dar gelecekti
oysa ki ne intiharlara gebeydi sensiz geçen günlerim yýlgýn yokuþlarýnda yüreðim isyanda çaresizim ve sen inatla bana aþkla soyarken kendini tenim teninde yine sana bulanýyordu inan ki
olmadý olamadý belki de
ey gönlüme taht kurmuþ benim isimsiz sultaným içimde devasýz bir yarasýn kendimden bile gizlediðim ve her teyemmümde yýkadýðým ve de her secdemde kanamasýn diye sardýðým yine sensin
þimdi kulaðýmda nihavend bir þarkýnýn o acý naðmesi yüreðim kýraç topraklar gibi sana susamýþ inan ki ki dilimde lirik bir þiirin o son kýtasýnýn tiz sözleri özledim seni ya gel sar diyor yada býrak beni
bak bütün kuþlarý çalmýþlar maviliðimden nedensiz öksüz sabahlara istemem uyanmasýn gözlerim sensiz ve sen miraç da doðan ýlýman bir güneþ gibi gel bana gel eylül yüzlü bir çocuðun ellerine býrakarak kendini
Hasan Ýpek on dokuz þubat iki bin on Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.