BEYAZ İSTANBUL

Ýstanbul, pamuktan beyaz,
Ýstanbul, bugün bembeyaz.
Ýstanbul,
Hiç bu kadar sakin,
Bu kadar suskun ve dingin,
Hiç bu kadar sessiz olmamýþtýn,
At’a binmiþ, utangaç gelin gibisin

Sen sessizlik nedir bilir miydin? Ýstanbul,
Alýþmýþým kavgalarýna, hengamelerine,
Bir günde dört mevsimi eda ediþine,
Cazibeli gelirdi tüm hallerin ,
Þu an mizandan, aleme dönüþ umudu kadar hoþsun,
Kötülükten arýnmak için inzivaya çekilmiþ haldesin
Hayret! beyaz ve suskun çok daha güzelmiþsin.

Dünün meþgalesini, telaþýný,
Ve ekmek kavgasýný unutmuþsun Ýstanbul,
Ne o trafik gürültüsü ne o insan yýðýnlýlýðý,
Ne bozuk insanlarýn leþ kokusu,
Ne alenen iþlenen kadýn cinayetleri ve cinayetler,
Ne hýrsýzlýk, ne kapkaççýlýk,
Bu ahvalinle Ýrem bahçesisin,
Beþerde, cennette olunurmuþ,
Anladý bu miskin kul,
Þimdi sokaklarýnda kedilerle, köpeklerle, kuþlarla...
Seni seyrediyorum, seni soluyorum,
Sana daha çok sevdalandým Ýstanbul.

Güzelmiþ beyazýn, renkliliðinden,
O zamanlar çok albenili gelirdin bana,
Hayrandým sana, adeta vurgundum,
Oysa þimdi bin vurgunum.
Çarþýn, pazarýn, parkýn, cadden, sokaðýn,
Villan, gökdelenin, boðazýn, denizin, yazlýðýn, kýþlýðýn,
Tarihin, doðan, aðacýn, yamacýn...
Geçmiþin, övündüklerin hepsi senin olsun,
Sadece beyaz Ýstanbul ol düþümde,
Buda muradým olsun.


Sosyal Medyada Paylaşın: