KİRLİ ELLER
Bugün, hava çok sahte kokuyor.
Güneþ bile sanki yalandan doðuyor.
Geziyorum da mutluluðun baþkentinde.
Bakýyorum da her köþede biri aðlýyor.
Sessizliðin sesi, isyaný olmak isterdim.
Ve soðuk muhabbetteki sýcak bir gülümseme.
Her zaman sýcak tutardýk sað elimi.
Týpký, oda sýcaklýðýnda sakladýðým sözler gibi.
Arayýp bulamamakta varmýþ.
Durduðun yerde kaybolmakta.
Son kullanma tarihi olan aþklar var þimdi.
Ve ne yazýk ki kalan zamanda bitti.
Kara düzenin çarkýna sýkýþan bir çomaktým.
Kararlýydým, kalacaktým.
Farkýndaydým, acýyacak, kanayacaktým.
Çünkü ben sevecek kadar ahmaktým.
Sisli bir havada kaybettim bense güneþimi.
Þimdi bir kimsesizin kimsesi oldu yüreðim.
Hep temiz görünen ellere uzattým ellerimi.
Þimdilerde ise...
Gözyaþlarýmla yýkýyorum kirli ellerimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.