SON KELİME
Soru iþaretinin kancasýna astým seni.
Ve son duamý okudum senin için.
Sesini topraða verdim kulaklarýmý týkayarak.
Ve gözlerini sildim kader defterimden.
En sevdiðin þarkýda yudumladým son kadehi.
Takýmlarýmý çýkardým yapmak için kurduðun hayalleri.
Sonra gülümsemeni çizdim odamýn duvarýna.
Tabi çizabildiðim kadar.
Gülüyor ama sanki biraz aðlamaklý.
Yüreðim yaþardý yine gözlerin gibi.
Titredi yüreðim yine ellerim gibi.
Boþ kaldýrýmlarda izini aradým sonra.
Hiç bilmediðim kokunu tatmak istedim.
Bilmek istememiþtim belkide.
Pekte fýrsatým olmamýþtý zaten.
Sonra mutluluðun þakaðýna dayadým silahýmý.
Ve aðzýmdan çýkan en kör kelimeyi patlattým kafasýna.
Nedense sonra sen geldin aklýma.
Adýna mutluluk dediðim kadýn...
Þimdi en keskin kelimeleri dolduruyorum þarjörüme.
Sonra da ver yansýn!
Yalnýz son kelimeleri kendime sakladým.
Ve koydum dilimin ucuna.
’’Seni seviyorum’’
Ve þimdi geliyorum sevgili.
Geliyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.