GURBET ÇOCUKLARI

GURBET ÇOCUKLARI


Derdimiz...
Biraz tuz,biraz biber deðilmiydi.?
Bir lokma ekmeðin yanýnda.
Neyimiz eksilirdi...
Biraz sabýrla...
Aza kanaat etseydik,
Ne olurdu sanki..
El kapýsýnda,
Sevgi,þevkat dilenmeseydik.
Sermeseydik...
Gururumuzu,ayaklar altýna,
Hiç deðermiydi..
Alýn terimizin bir tek damlasýna..! .
Kimbilir.. belkide,
Katlanmazdýk o zaman,
Hans´ýn... Petra´nýn..
O alaycý,küstah tavrýna.!

Sebep neydi...?
Neydi bizi,mahkum eden,
Kuru bir yaprak gibi
Savurup,gurbet ellere düþüren.
Açlýkmýydý,sefaletmiydi,sahiden.?
Þimdi....
Bir fazlamýzmý var..?
Yurdumdaki
Memurundan,iþçisinden..!

Oysa gurbet ellerinde....

Kadýný,erkeði koþar,ek iþ peþinde,
Bi haberdirler,evde olan bitenle.
Çocuklar sokakta,kimbilir nerede,
Okullarda periþan garip çocuklar..

Bir ev,bir mülk daha alalým derken,
Kimi mideden oldu,kimi kalbinden,
Kimi kýzýndan oldu,kimi gelinden,
Hayatlarý kararan,garip çocuklar.


Dünyayamý geldik yoksa biz erken.?
Yoksa yýllarmý kýsaldý,dönelim derken.
Gözümüzün önünde gençlik giderken,
Vebalimizi çeken,garip çocuklar..!








Mahmut M. Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: