Sen Yoksun...

Gerçeðe benzeyen ne kadar yalan vardý oysa
Ýçimden çýkarak boðazýma dolan ne kadar söz vardý
Hatýrlanaduran kaç ayrýlýk vardý zulamda
Suistimal edilen iyi niyetimin kaç katili ýslandý yaðmurumla
Gözlerin yaktýðýnda anladým ulaþýlmaz olduðunu
Yalnýzlýða binlerce þiir yazdý da yüreðim
Gidiþine kalem oynatamadý ellerim

Sen gittiðinde
Matem havasýna büründü gökyüzü
Kapkara bulutlardan sicim sicim katran yaðdý üstüme
Ýsrafil suru kaybetti sayende
Kýyamet habersiz koptu üstüme
Ben seni beklerken bu þehrin göbeðimde
Ýþgal edildi sana ait ne varsa içimde
Sorgusuz gerçekleþti infazý sözlerimin

Sen yoksun
Söylenecek tüm sözleri aðzýma týkýyor yokluðun.
Dilim býçak gibi kesiyor sessizliðimi
Ay güneþi unutuyor daðlar ayazý bahar çiçeði
Kabuslar unutturmuyor bendeki seni
Sana koþar adým gelirken geriye götürüyor hayat
Geliþinin kefaretini ödüyor gülüþlerim
Bir veren Tanrý misliyle alýyor geri
Sen yoksun
Sayýkladýðým ismin dolanýyor dilime
Birde kirlettiðin geçmiþim iki büklüm durýyor önümde...

Sosyal Medyada Paylaşın: