Eski bir sigara kaðýdýna doladým yalnýzlýðý. Ayrýlýða boyadým tüm duvarlarýmý. Antik bir tiyatroda býraktým figüranlýðý. Zaten aklýmda deðildi suretin. Zaten unutmaya da hasret kalmýþtý gözlerim.
Sessizliðin, en sessiz olduðu yerdeyim. Keskin bir rüzgar esiyor. Savrulan yapraklar yine yalnýzlýðýmý anlatýyor. Sonbahar çok tez geliyor... Nedense sonbahar her seferinde üzüyor.
Oysa asýrlara kafa tutmuþtu yüreðim. Sanýrdým ki bitmez þu defterim. Þimdilerde ise silik yazmaya baþladý kalemim. Ve her zamankinden daha fazla titriyor ellerim. Ýþte sonunda tükendi mürekkebim. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.