bir silahýn tiz sesiyle uyanýyorum yokluðuna gün pencereme uðramadan çok önce içimde hasretin devleþirken ben küçülüyorum ve ben küçüldükçe sevdan büyüyor sol yerimde gitme .........
belki de içindeki yýkýmlarýn tek mimarý ben idim gözlerin düþerken kederin ellerine sessizce kim bilir kurþun yemiþ sokaklardan çekmeliydim ayaklarýmý o çocuk sevinçlerine hüzün düþmeden çok önce affet .........
bil ki tövbe tutmaz yeminlerim yok artýk benim seni nefesimde yaþatmaya söz verdim bir kere ki bütün ithamlarýna saðýr ve de dilsizim artýk yeter ki sen ellerini çekip ellerimden gitme
þimdi bir silahýn içinde hasretin dönüyor biliyor musun ben cümle günahlarýmý yýrtýk ceplerimde biriktirdikçe yokluðun içimde derin depremler yaratýyor gel de gör aldanma dik duruþuma hasretindir beni küle çeviren
þimdi o yüzüne kim baksa suçludur benim için dudaðýmýn tadýna doyulmaz abu hayatýmdýn sen geçmiþimden kalma cümle günahýmdan arýndým artýk yüreðimde sevdam ol yak beni yeniden ve gitme
anladým ki birini sevmek hiç kolay deðilmiþ ve .. ölümün tek adresi yokluðunmuþ meðer gitme
Hasan Ýpek onþubatikibinonbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.