/ses gelsin boþalan kadehlerden süzülsün sözler dökülsün dillerden/...
hurdaya çýkmýþ akýllar hala besleniyor bu kentte ne anlatsan herþey olur ki bunca hiçlik, kokuþmuþ zihinde bir mum yaksam kapanmayan yaramdan!
geceyle örtülü dünyayý gün ýþýðý kurtaracak mý? sessizliði elime býrakýp baþým yumuþak yastýkta mý ölmeli yoksa karanfil gibi mi solmalý?
düþlerinin kanatlarý kýrýldýðý vakit tutamazsýn içinde aðlayan çocuðu yüreðin derin karanlýk bir kuyu biçare gönlünün kurusun huyu sükut-u huzuru bozar da gider
gel dedim o büyük sevdanýn ipini tut çocuk bir aðýt düþtü yorgun argýn sürükleme ardýndan sonu gelmez yarýnlarý unut yýðýlan hüzünlü yýllarý kimdir baðýþlayan yüreðindeki öyküyü? seni ömrümün ince ipliðinden ördüm
/aradým durdum gel zaman git zaman düþtük pat diye her yer darma duman/
sev dedim çalgýlý kocaman gemiler vardý rýhtýmda sabah koylarýnda usulca konardým avcuna tam kuþlarla oynadýðýmýz anda gecenin ucunda yanarken yýldýzlar þarkýmýz dillendiði zamanda
senin suskunluðunun boþluðunda kaybolurum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.