bu þiiri bir kartpostalýn üzerinde okuyun
gökyüzünü kaplamýþ koyu gri bulutlar
sýkýlsalar sanki gözyaþý rengi aðlayacaklar
kýyamet öncesi son yaðmur gibi
bardaktan boþanýrcasýna
sýrýlsýklam.
yollarý çevrelemiþ açýk siyah aðaçlar
bir nefes veren olsa rüzgarýn estiði yönden
sökülecekler gibi tam köklerinden
dal budak salmýþ bir ölüm
elinizin altýnda.
ortada bir yol, karartýlmýþ toprak rengi
yolda yürüyen ve giderek uzaklaþan bir gölge
boþaltýlmýþ içi bir tabut sessizliði
isteksiz ve yokmuþ gibi
hiç olmamýþ
kimin vedasýdýr gölgenin yüreðindeki
belki senin, ne kadar da sana benziyor elbisesi
yada ben, çünkü benim bu þiirin þairi
yani ikimizden biri
belki.
ve arkada ilk bakýþta görünmeyen bir ev
þiiri okudukça penceredeki sönen ýþýktan anlýyoruz
demek bu kez gerçekten bitiyoruz
yaþanmýþlýðýn bir yaný
böyle olmalý.
bu þiiri bir kartpostal üzerinde okudunuz.
þimdi altta gördüðünüz düðmeye yavaþça dokununuz
bütün seslere açýk olmalý kulaðýnýz
ben; enya’nýn “only time” ý ile doluyorum
sizde yüreðinizden ne geçiyorsa
onu dinleyerek yeniden okuyun.
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.