“SONBAHARIN GÖZ YAÞLARI”-2
-HOZE’NÝN SUSKUNLUÐU-
Hoze masal anlatýrdý akþam çöktüðünde
Diz düþürüp toprak yere
Ay salýnýrdý bazý zaman
Gölgesi mum alevlerine karýþýrdý
Oda yanardý ikimiz dört duvar susardýk…
O üþüdüðümde gece örterdi üstümü
Elleri titrek rüyalar, perdeleri sallardý
Kýrk camlarda kader çizgimiz
Benim kulaðým Hoze’nin uzamýþ sakalýndan sarkan þarkýlarda…
O durmadan düþünürdü her vakit
Güneþin yere düþtüðü zaman
Açardý gözlerini ben uyanmadan önce
Ýki keklik yumurtasý kýrardý sakladýðý…
Az ben doyardým o açlýðý severdi
Bu yüzden ben de hep azalýrdým
Ben hep ona Mona’sýný sorardým
Her seferinde dýþarý bakardý
SUSARDI…kaçardý bakýþlarý camlardan dýþarý...
Alýþkanlýklarý bir mevsimle baþlamýþ
Ýlkin ona rastlamýþ güz dökümü
Dediðine göre
Kaldýrýmlarda hicran sarýsý öpüþmeler varmýþ
Bundan yüzyýllar öncesi…
Ne zaman gerisini anlatsa öksürmeye baþlardý
Þarap kýzýlý bir bardak çayla ona koþardým
Hep durmadan bana yalan söylemesine de alýþtým da
O uzanýrdý yorgunca
Ben sevdiði þiirleri okuyunca ona þapýrdardý dudaklarý….
-O silerdi hep þubat ortasý “SONBAHARIN GÖZ YAÞLARINI”-
Az sonra yaðmur ýslýk çalacak
Ya da kar dökülecek sevdiði çiçeklere
Bulutun gözleri Hoze gibi nemli
Hangi yöne dönse yüzümüz ayrýlýk türküsü iþte…
Bu yüzden Hoze güz sanrýlý sayýklardý gece kara gömleðini giydiðinde
Yüreði(n)mde kelepçeli binlerce güvercinle
Sevdiði vapurlarla bir denizde yüzerken eskiler
Bir küçük serçe olup kanadýmla
Ben de silmek isterdim oysa “sonbaharýn göz yaþlarýný”
Mangaldaki külü karýþtýrýp raksýný izlerken
Kaldýrýp baþýný tavandaki terk edilmiþ kýrlangýç yuvalarýna
Konuþurdu öylesine Hoze…
Ben gizli gizli izlerdim onun bu ritüellerini…
Mona’sý bu eve geldiði gün konmuþ penceresine bir kýrlangýç
Hoze anlatmadý bunlarý, yalnýzlýðýn zikrini çeken duvarlar da
Tozlu bir günlüðün arasýndaki bir satýrda tanýk oldum
Kuru bir çýnar yapraðý ve üç beþ kelime…
Biliyorum ki tüm gerisi Hozen’in içindeki sonsuz hazanda saklý….