NE BÝLEYÝM…
Az ötede ölüm var alnýmdan öpecek
Zayi saatler
Akýp giden nehirlerde zaman
Hangi vakit dursa köpükler
Sulara katýlýp düþecek nefesim…
Boðulmaktan korkum da yok aslýnda
Ya sigaram sönerse
Kör kalmaz mý gözlerim
Akýp giderken ayaklarým kaldýrýmlardan
Islanmasýn sýrtýmdaki yüzyýllýk bu küfem...
Ötede yaprak dökmüþ kiraz aðacýnda üç beþ serçe
-bana ne keþe diyebilse dilim, utanýr, gizlice aðlarým-
Ýstanbul’da kayýkçýlar açýlmýþ
Ankara’da kýrmýzý otobüsler
Mavi asfaltlar siyah denizler
Ve yüreði kör gecelere saplý her þiir….
Nedense her virgül gelip düðümlenirken boðazýmda
Ben sabahýn hep altýsýnda vurulurum
Camlarým aðustostan kýrýlmýþ
Çatlamýþ duvarlar ve solgun aynalar
Bugün ocaklar yanmýþ ben üþümüþüm
Penceremde yalnýzlýk
Nevresimlerde derin nemli bir bahar kokun…