Bir köþeye býrakýlmýþ paslanýp çürümüþ eleðe döndüm örnek alýp dünyadan katýldým semaya kendi payýma döndüm döndüm kendime döndüm deli bir tay mýydým seni tanýdýðýmda ürküttün beni yakýlmýþ bir ormanýn renkli Anka kuþuydum küle döndüm baraj tuttum kederlerimden buz tutmuþ göle döndüm
adýn batsýn
her yönü kýble bildim çevremde döndüm bayramlar kuþanmýþtým ak duvaðým gelin telimle gücüm yettiðince gücüm yettiðince tuttum seni tepemde
ben yaþam sen baþýma doðan hilal ol diye kendi elimle þýmarttým seni koyamadým hiç bir yere sevmiþtim be zalim beklemiþtim be
þimdi nicedir diye halim hiç sorma
adýn batsýn
mum gibi ýþýðýmý kendimden esirgeyip seni aydýnlatmaktý masanda sana ýþýk olmak için sana aþýktým ya hani sen: ’seni sevda çiçeðim tac-ý serim’ derdin de baþka þey demezdin soldurdun o sevda çiçeðini þimdi ihmal suyunda büyüttüðün kaktüslere bak da aðla
adýn batsýn
29/Mayýs/2012/Salý/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.