Sen… aðýrlaþmýþ cezamýn demir parmaklýðý
Sen…Müebbet kalp aðrýsý vicdanýmýn adý
Sen…Gecenin karanlýðý, gündüzün aklýðý
Sen sevgilim, sevgilim… Sen ki ömrümün yâdý
Sar ömrümü kalbine çarpsýn ama durmasýn
Zalým zaman neþteri yüreðine vurmasýn
Yine yaðmur yaðýyor fýrtýna boran hasret…
Saçlarýmýn duvaðý örterken gökyüzünü
El gibi bakýyorsun bakýþlarýnda gurbet…
Topluyorum avcundan þu sararmýþ güzünü
Saðýmda kuru yaprak solumda dinmez sancý
Gider aþk diyarýndan vakti gelince hancý
Sessizliðimle boðulurum eðer gidersen
Bir kýz çocuðu - gamzesi yaslý- gülmez, susar…
Her mahallenin adý her sokak baþý sen, sen…
Bir dilenci efkârý kaldýrýmlara pusar
Mülteci yaþlar süzer gamzeme yersiz yurtsuz
Alýn yazýsý gibi kalýr tümceler, bahtsýz…
Çok iç çekiyorum bu aralar duymuyorsun.
Her gece aðladýðýmý yastýðým söyledi
Vuslat ýrak diyerek þafaðý saymýyorsun
Býçak gibi yalnýzlýk… Gözyaþlarým biledi…
Duy beni rüzgarlardan gör beni aynalardan
“Sevda baþtan gitmiyor” ayrý düþünce yârdan