Sen Leyla olmalýsýn ben senin Mecnunumsam Ayla Süheyla mýsýn yoksa, Kör etti aþkýn gözlerimi... Eðer ki Ayla isen aþký Leyladan sormalýsýn Sen Rana olmalýsýn, Rana mý Canan mýsýn? Kaybettim Leylam’ý, sözvermiþti gelecekti buraya
Þurada bir mola versem otursam susadým. Ýçim yandý çöl rüzgarýndan, aðzým dilim kurudu... Bir yudum su içsem güzellerin elinden Asýrlar geçti unutamadým seni Leylam O burada olmalý, ah Leyla’m söz verdi gelecekti Çýkarýp karþýma güzelleri, beni denemek istiyor besbelli
Ben güzel Mecnunuysam, sen Tuðba olmalýsýn Cenneti ala mýsýn, yoksa Asuman mýsýn?
Yar, yar, yar beni aþkýmla deneme, aþkýn kör etti gözlerimi Ben senin Mecnunununsam, hüsran oldu yar sonum Sesini duyur hele de ki, - Benim; Leyla’yým, geldim iþte burdayým...
Leyla bir semboldür kü, onda Ayla Süheyla... Onda Rana ve Cana, sevdada Asumaným. Leyladan yola çýktým, gezdim güzellerin gönlünde... Leyladan güzelini göremedim ömrümde... Bu aþka bir sýfat bir isim bulamadým, En sonunda karar verdim sordum dedim ki, Sen misin Leyla’mýsýn? yoksa muamma mýsýn?
20 -Ekim -2008 -Ankara
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.