Hem yazýp, hem söyleyip, gezinirken dað bayýr,
Sözlerimi ölç ve biç, utandýrmam ben seni.
Konuþurken sevdayý, her lafýn olsa "Hayýr",
Çekerim derin bir iç, utandýrmam ben seni.
Zirvelerde uçarak, daðlarý aþar kartal.
Zorlasa da tepeyi, ulaþamaz ki çakal.
Üfüren bol miktarda, kül tutmaz artýk mangal.
Her yanýmýzda bilgiç, utandýrmam ben seni.
Dilimle etsem ikrar, sözüm ruhunu arar.
Her gün anlatsam tekrar, bilirim olmaz yarar.
Bu yüzden etmem ýsrar, tek korkum sana zarar.
Kafama inse çekiç, utandýrmam ben seni.
Ahrete býrakýrsan, kalmaz kalplerde huþu.
Ömür geçip gidiyor, gelsen artýk bir koþu.
Þu yalancý dünyada, olalým bari komþu,
Araya korum kerpiç, utandýrmam ben seni.
"Caným" desen bana sen, titrer bütün kâinat.
Canan deyip sarýlsam, kötülüklere inat,
Huzur dolu ruhuna, yazsam müthiþ bir sonat,
Kýskanmazlar aþký hiç, utandýrmam ben seni.
Tanrý bilir sevdamý, þahittir mavi sema.
Ses gelir yücelerden, "Düþünme hiçbir nema!".
Bulutlarda ev yaptým, "Gidelim" derim ama…
Alnýna busem hariç, utandýrmam ben seni.