Ben çocukluðumda öðrendiðim Özgürlük denen bu türküyü Sana büyüyünce söyleyecektim...
Göklerin bulutlarýna ýsladýðým son kalan umudun Ne olursa olsun köklerini bahar topraðýndan Çekmeyecektim.. Sadakatine baðladýðým güvenin bel baðlarýna Þeytan kime ne fikir verirse versin
Aklýmýn unutkan köþelerinden kimse için Çözmeyecektim...
Yaðmurlarý düþürdüðün avuclarýndan Gene, Saklamak icin bulutlarýn su güðümünü seçmeyecektin...
Sevdalar dikilirken eskiyen yerlerime Yokluðunda susayan topraðin alevine Kinayeli, iyilik olsun diye Göstermelik aðlayýp
Kuru otlarý basmayacaktýn üstüme
Nasýlsa bir yok oluþun Aklýnda kalan deðil miydi benim adým Derdine astýðým yaþlý bir mendile yatarken Gözlerinin sevgilisi olamayan bakiþlarým
Belliki bir gün hatýrýndan silinip gidecektim....
Iki ayaðýmdan baþka Kimeydi benim þu dünyada Taþýnmaz mis gibi görünen Tüyler kadar hafif olan Yükümün aðýrlýðý Sahi söyle ey sevgili Tek baþýna kalmýþ kederimin kardeþi Sen derdin dilinden anlýyor muydun.. ?
Yoksa benden ayrý Unuttu sandýðýn o türkünün rüzgarda ki Sesini mi dinliyordun....
ELIF EDENHAUSER
26/01/2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Edenhauser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.