insan bazen kalabalýk içinde yalnýz kalýr ya.. en kötü yalnýzlýk da budur. çevren insan doludur ama kalbinde kimse yoktur.
daha kötüsü de var yanýndadýr sevdiðin görürsün ve duyarsýn sesini hatta tutarsýn ellerini.. ama gerçekte yoktur kendisi..
yanýnda olmak beden deðildir ruhtur, kalptir, beyindir. anlarsýn baþka biri yerleþmiþtir sevdiðinin içine almýþtýr kalbinin 4 odasýndan birini ve girmiþtir ruhunun derinliklerine
hadi bul bakalým þimdi sevdiðin nerede..?
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil ağtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.