Alzheimer ve Annem

iyi geceler dostlar.
Annem Alzheimer hastasý idi.
çok zor þeyler yaþadýk...ve kendisini 85 yaþýnda kaybettik.
bu konuda yazdýðým þiirimi sizlerle paylaþmak iþterim.



Annemiz bir melekti
bizlere kol kanat gerdi
sevgi verdi þefkat verdi güç verdi
çok ama çook emek verdi
Ama birgün
Alzheimer e yenildi
gün be gün gitti belleði
.
önceleri paramý çaldýlar dedi
sonra þüpheler..kuþkular geldi
yemeðime zehir kattýnýz dedi
hatta, ameliyat için hastaneye yattýðýnda
hemþire, seruma zehir kattý
3 güne kadar ölürüm diye aðladý
ne zor günlerdi bilseniz
ve ne acý
bizi evden kovardý..
sonra gece yarýsý
aðlayarak telefon açar
.beni yanlýz býraktýnýz
korkuyorum çabuk gelin
yoksa uyuyamam derdi...
gecenin saat üçünde
anne bu.. yaparmý böyle
ama Alzheimer bu iþte.
buzdolabýna odun kömürü býrakdýk
hani kokuyu önlüyor ya
bunu bulmuþ ve büyüdür diye
balkondan yere fýrlattý
sonralarý unutmaya baþladý..herþeyi
bir bir.. gün gün..gitti belleði
okumayý - yazmayý unuttu
oysa nasýlda severdi
elinden düþmezdi kitaplarý defterleri
kitabýna bakar..okuyamayýnca için için aðlardý
zaten kulaklarý da duymazdý.....
.böylece
iletiþim daha da zorlaþtý
ama sevgisi hiç eksilmedi
eve kim gelse Seni çok seviyorum..derdi
ve Gitme kal burda diye eklerdi
85 yaþýndaydý ama hiç inanmazdý
ne zaman geçti bunca zaman derdi

Annemiz bir melekti
ama Alzheimer e yenildi.
önce yaþananlarý unuttu sonra sevdiklerini
yýllarca beraber yaþadýk ve bir gün
gün boyunca beni aradý benimle...
ve sen ne iyi insansýn
kendi kýzým gibi bakýyosun bana.. dedi.

en son yemek yemeyi unuttu
çay kaþýðý ile sütlaç veriyordum
onu bile yutamadý
ve bir gün.. bir bebek gibi uyudu kaldý
sessiz..zahmetsiz.. ..
gidiverdi bizden habersiz...

Annemiz bir melekti
meleklerle beraber sonsuzluða gitti..

kýzý- Sevil Aðtaþ-
Cemile Aðtaþ için yazdý






Sosyal Medyada Paylaşın: