Her seher vaktinde bahçemin bir köþesinde, Pembe gülüm beni, ben de onun açmasýný beklerim. Derken sökün eder, renga – renk turnalar O güzel ötüþleriyle sanki makberi bir konser verirler.
Ne yaþayanlar bilir, nede vakitsiz göçüp gidenler Bilinmez’ ki , bu gökyüzü kaç katlý bir merdiven; Yaþam sürecini si mgeler gibi uzar da uzarlar Þaþýrmamak için çýkarken de, inerken de, sayacaksýn.
Neden suskunlaþtýnýz böyle, Ne olddu, demet demet sunduðunuz, Gül kokulu þiirleriniz nerelerde!... Onlarý neden bu denli erken soldurdunuz.
Aldatýr kuytuluklar, yaþam odaðý sananlarý Her rahatlamanýn sonunda görünür rehavet aný. Ýþte o atalete teslimiyet var ya, o teslimiyet!.... Her birinin sonucu, Amaçsýz yaþamýnýn vurgunluk aný.
Böylesi yýlgýnlýklar hiç yakýþmaz þaire Bu denli çabuk özlenmemeli toprak, Aydýnlar, þairler,körertmemeli ilhamlarý Hikmet sahinbi de uyarýr: “Duraksamak anlamsýz, aceleniz ne” Daha çok güzel günler var önünüzde.
KEMAL POLAT 24 Ocak 2015
•. Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.