N’oluyor bu erlere, talimler mi deðiþti?
Düþmana kurþun sýkan eller neden ters döndü?
Ne zaman þehit versek, dendi; "onlar döðüþtü! "
Ana kuzularýnýn hayatý neden söndü?
Mehmet þehit oluyor, diyorlar; "cip devrildi! "
Hain kimlik soruyor, bütün yollar çevrildi!
Öyle aðýr sözler var, diller ne çok sivrildi...
Analarý gördükçe, ciðerlerimiz yandý!
Akilin yarým aklý, tüm iþe yaramadý...
Kelin merhemi yoktu, baþýna süremedi!
Altmýþ zevat oturdu, defteri düremedi...
Millet de bel bel baktý, onlarý bir þey sandý!
Hani, aðlamayacak denilmiþti analar?
Bu kendini vuranlar, bilmem kimden yanalar?
Yoksa saklanýyor mu, o veledi zinalar?
Hani açýlýmlarla, kardeþ kavgasý sondu?
Kör dövüþüne döndü, herkes diyor ben dedim!
Bir de çözüm süreci, bilmem ki ben ne edim?
Katille pazarlýðý asla benimsemedim...
Ýmralý’dan Kandil’e, gittikçe kaným dondu!
Önce açýlým dedik, sonra çözüm süreci...
Süreç kokmasýn diye, pompaladýk kireci!
Bayraðýmýz yakýldý, göstermedik direnci!
Süreci bozma deyip, canýmýza okundu...
Biri söyler mi acep, bu süreç neyi çözdü?
Hani kalplerde yanan, sönmeyecek bir közdü!
Verilen son tavizler, milleti nasýl üzdü!
Þimdi bütün gönlümüz, yýkýk bir gecekondu...
Hainle süreç olmaz, çürüyen kol kesilir!
Konu vatan olunca, hain sesi kýsýlýr!
Ýlk önce Kýzýlay’da, cani baþý asýlýr...
Dedik ama caniler adam yerine kondu!
Antalya-2015/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.