dünyaya yalnýz geldik aðladýk avaz avaz... feryatlarý duydular bize ana, bize baba oldular. en güzel sevgilerle büyüdük bazen aðladýk.. bazen güldük.
insan oðlu bu ilk günden son güne yalnýzlýðý sevmedi hep doluydu çevresi paylaþmadan edemedi. paylaþtý tüm sevgileri mutluluðu paylaþtý acýlarý, dertleri, güçlükleri kolayý ve tüm baþarýlarý paylaþtý ayrýlýðý...
ömür bir su gibi aktý çocukluk.. aahh çocukluk ne tatlý yetiþkinlik, evlilik derken , çoðaldý aile
uðraþ, didin, çabala bir telaþ bir acele sanki geçti bir fýrtýna sonra yine birgün yollar çýktý yalnýzlýða
hiç farkýnda olmadan geçip gidiyor zaman her günü doyasýya yaþayýn ziyan etmeyin.. aman...
yaþlýlýkta yalnýzlýk daha da zor anýlar insanýn yüreðinde kor
çocuklukta koþan ana yok baba yok bacý kardeþ akraba yok.. evlatlar yuvadan uçmuþ. evde bir telaþ yok artýk fýrtýna durmuþ. yüreklerde o çýrpýnýþ kanat çýrpan can kuþun yok
gerçek bir dost ,bir arkadaþ bir sýrdaþ da yok...
bunu mu aradýk yýllarca, koþduk durmadan
ömür boyu hep aradýk gerçek dostu, arkadaþý hep aradýk, bir sýrdaþý aradýðýmýz belki de sadece bir can yoldaþý ... .
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil ağtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.