Ateþ yoktu. Kývýlcým yoktu. Kül vardý ellerimde Ýzafi bir gülüþle, Dudak büktü aþkýn en narsist hali Can damarýmdan asýlýp göðe çekildi Ýnerek yer çekiminden bir aðacýn köküne Düþtü aman! Diyerek
Aþký tanýmadý.
Benden götüreceðin, Kitap sayfalarýna düþen Dudak bükülen bir hikâye Ve geni bozulmuþ geceler
Yaktýðý için mabedimi Çürüttüðü için kutsal filizimi Aþk devþirdiði için ruhsuz Gözlerimden çaldýðý için arþý âlemi Aþký tanýmýyordu
Ve bilemedi Dað rüzgârlarýyla daðýlan þiirlerimi Düþlerde kýrýlan kristalleri Bütün ölüleri saða çýkaran Eski bir yazýttý aþk Kitabemin söylencesinde Ýki cümle kadar uzak Her sildiðimde sen oldun beyaz kâðýt aklýðý