Bir Şizofrenin Bakış Acısı

Bazý þeyler vardýr kendine bile söyleyemediðin
Ýþte o söyleyemediklerimden baþladým aramaya
Yani hiç dile gelmemiþ
Hiçbir sohbetin içinde geçmemiþ
Bir rüyada görülmüþ ancak
Uyandýðýnda unutulmaya mahkûm kalmýþ
Belki aðlak bir yüzde anýmsanmýþ
Bu sahneyi nereden hatýrlýyorum dedirten
Söyleyemediklerimiz… den bah/se(t) diyorum
Hayýr hayýr,
Söyleyemeye cür’et edemediklerimiz demiyorum
Hani bilseydik ne söyleyeceðimizi
Beklide söylerdik en iyi bildiðimizi

Ve bir an kurutulmuþ yalnýzlýðýnýn önünde duruyorsun
Tel örgülere takýlmýþ bir parça aþk misali
Belki bir rüzgâr okþuyor saçlarýný
Belki dalýnda öterken kuþlar, diyorsun
Bir cesedin gözlerinde dokunuyor dudaklarýn
Ya da ölmüþ annenin sesinde uyanýyorsun
Kahrýnca sokaklara salýnýyor sesi
Bir baþýnalýðý keþfediyorsun
Hayatta önemsediðin her þeyin
Hiçbir þey olduðunu anlýyorsun
Bir insaný sevmekti önemsemek
Bir insaný önemsemek-ti sevmek
Defalarca tekrar ediyorsun
Ediyorsun da…
Ya o sýðamadýðýn dünyanýn
Issýz mezarlýklarýna göz koyuyorsun
Ya da her þeyi düþünüp
Eksiksiz olan bir yaþamý
Özenle yerine yerleþtiriyorsun
Sýrf karþýdan seyretmek için mi?
Her þeyi karþýna alýyorsun
Ama her þeyin hiçbir þey olduðu bir yerdeysen eðer
En çok söyleyemediklerinden bahsediyorsun


Sosyal Medyada Paylaşın: