Ýnsan sevda uðruna ne ödünler verir de;
Gönül verdiði yürek, çoðu kez arsýz çýkar.
Ateþiyle daðlanýr, hasretiyle erir de;
Umrunda olmaz aþkýn, kör ve duyarsýz çýkar.
Hangi gönül, bilerek vefasýza yaslanýr?
Piþmanlýk para etmez, kirpiklerin ýslanýr
Çektiðin ýzdýraplar, ne ile kýyaslanýr?
Eloðludur neylersin, bazen didârsýz çýkar.
Eskaza elde ettin, alýr dümen suyuna
Zoraki her fikrini uydurursun huyuna
Sevgi ile sarýlýp, yatmaz "koyun koyuna"
Sevmek nedir bilmeyen, insafsýz nursuz çýkar.
Ruh olmayýnca neyler, insan insan etini
Zehir eder dünyanýn en güzel nimetini
Peþinden koþulanýn kim anlar niyetini
Kimi yalansýz olur, kimi tutarsýz çýkar.
Mutluluða çare sen, derdine de çare sen;
Varsa hükmün çareni baþka yerde ara sen;
Ýdâmlýk sevgiliyi çekemezsin dâra sen;
Aþka tekme atanlar, huzura yârsýz çýkar.
mehmet ziya dinç
19ocak2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE BENDEGÂN OSMANLI (mesnevi) OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN