Çiçekçi kadýn serisinden aþk acýsý
Geçen gün Seval gelmiþti
dereden tepeden konuþtuk
epeyi bi lafladýk
sonra aniden
yani ikimiz ayný anda söyledik adýný
içim cýýýz etti
uzun bir süredir adýný anmamaya
seni düþünmemeye gayret ediyordum
büyü bozuldu
aðlamamak için zor zaptettim kendimi
Sevalin de hiç suçu yok kýzcaðýzýn
o da seni özlemiþ besbelli
o da çok üzüldü
söylenip durdu kendine
iki erkek evladýn varmýþ
eþin hastaymýþ
evlerden uzak
þu kötü hastalýða yakalanmýþ
korkuyormuþsun
senin adýna üzüldüm
derken kapý çalýndý
bu kez benimkiler geldi
iki arslan parçasý
ikizler oðullarým
zamane çocuklarý iþte
þirlerimle dalga geçiyorlar
çiçekçi kadýn ne demiþti baba diyor
katýla katýla gülüyorlar
bilirsin iþte
senin de baþýnda
ne güzel çocuk olmak
ve ekliyorlar
bu vakaa milattan önce miydi baba
yani annemden evvel mi
diyerek sululuklarýný sürdürüyor keratalar
kimse bilmiyor ne acýlar çektiðimi
ama hiç hiiç piþman deðilim
bu mektubu
kabil deðil sana gönderemem
ama ne yapayým kaðýtlara döküyorum içimi
hayat insaný nerelere sürüklüyor
Seval biraz daha oturup gitti
ben de bunlarý yazýyorum sana
oðlanlar da beni unutup geçtiler internetin baþýna
Allahtan yakamý zor kurtardým dillerinden
onlarý da göreceðim bakalým
böyle gülebilecekler mi
artýk eskisi kadar resim yapamýyorum
grip te olmuyorum
sanki yaðlý boya ile gribin bir ilintisi varmýþ gibi
hem gribin de mikrobu bulunmuþ
ah ne olur bir de aþkýn mikrobu bulunsa
2/Aðustos/2011/Salý/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.