Gün aðarmadan, bir çocuk doðuyordu Çok uzaklarda Medeniyetin ulaþamayacaðý kadar yüksek Yolun yetiþemeyeceði kadar uzak Fakir bir köy burasý Yaþamaya ilk adýmýný atarken Yürekleri parçalarcasýna Onu bekleyen zorluklarý bilir gibi Kaderini kabullenmiþ aðlýyordu bebecik Zaten doðumu yada aðlamasý Kimse için önemli deðildi ya Daha birkaç günlükken Sýrtýna baðlanmýþtý anasýnýn Çalýþmaya giderken tarlaya Nasýrlý elleriyle baðrýna basardý anasý Kimi zaman Kýzgýn güneþte emzirmek Alnýndaki terleri silmek için Uðraþýr dururdu gün boyu Tarlada baþlamýþtý yürümeye bebecik Yalýnayak Tarlaydý onun her þeyi Oyun bahçesi,oyuncaðý, okulu Tüm dünyasý tarlada þekilleniyordu Þimdiden baþlamýþtý Kýraç toprakla boðuþmaya Bir akþam hastalanmýþtý bebecik Ýçindeki sefaleti,suskunluðu atmak ister gibi Öksürüyordu boðulurcasýna Komþu kadýnlar nane,ýhlamur deyip Ýlaç hazýrlarken kendilerince Tarlaya gidemediði için Sessizce aðlýyordu bebecik Oyuncaðý kýrýlmýþ çocuk misali Kaderine isyan ediyordu gizlice Baþucunda hocalarýn okumasý da Fayda etmemiþti bir türlü Kasabaya inmeye karar verilirken “belki fakiriz dersek doktor para almaz” diye Umutlanýyordu anasý Yýllarýn yorgunluðunu Sefaleti,acýyý Unutuvermiþti bir anda Gözlerinden süzülen yaþlarla Akývermiþti sanki yaþamýndan Gözyaþý bittiðinde Aydýnlanmýþtý her taraf Umut,çare dolmuþtu Tek göz odaya Sabaha dek. Oysa… Gün aðarmadan o gece Bir çocuk ölüyordu çok uzaklarda Kavuþmadan gençliðine Hayalleriyle, Olmayan oyuncaklarýyla Vedalaþmadan Doktorun ulaþamayacaðý kadar uzak Yolsuz… Okulsuz… Ve.. Kapkaranlýk … Yaslý bir köy burasý…
Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK akadirgorduk@yahoo.com.tr
Sosyal Medyada Paylaşın:
akadirgorduk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.